معلقات هفت قصیده است که اعجاب اعراب جاهلی را برانگیخته بوده تاآنجاکه آنها را باآب طلانوشته وبر پرده های کعبه آویخته بوده اند، ولی برخی دیگرمعتقدند که این قصایدِ طوال را حمادالروایه درآغازدولت عباسی گردآوری کرده است. این قصاید راگاه «معلقات» وگاه« السبع الطوال» وگاه « مذهبات» وزمانی «السُموط»( مرواریدهای به رشته کشیده) خوانده اند. درمورد تعداد این معلقات درمیان مورخان اختلاف است. بیشترمعتقدند که هفت قصیده است ازهفت شاعر، بعضی شمارآن را به هشت قصیده رسانده اند، بعضی نیز به ده قصیده معتقدند.
1)إمرؤالقَیس
تَسَلّت عمایات الرّجال عن الصَّبا ولیس فؤادی عن هواکِ بِمُنسَلِ
ای محبوب من! آنان که بصیرتشان راحجاب هوس پوشیده بود،به خودآمدند، اما دلم همچنان گروگان هوای توست.
2) طرفة بن عبد
أری قبرَ نَحّــامٍ بخیلٍ بمـالِه کــقبرِ غَویٍّ فی البطالةِ مُفسدِ
وقتی کاسه ی عمرلبریزگردد،میان قبربخیل آزمندوگمراه میخواره ای که مال خودتباه میکند،هیچ فرقی نیست.
3) زُهیربن ابی سُلمی
و مَن هابَ أسباب المنایا یَنَـله وإن یَرقَ أسبابَ السّمــاءِ بِسُلَّمِ
هرکس که ازمرگ می هراسد، اگرچه با نردبام به آسمان فرارود، مرگ اورا درخواهد یافت.
